مقدمه

سانحه و صحنه های حادثه در هیچ مکان و زمانی به ما اطلاع نمی دهند. افراد سالم از منزل خارج می شوند و ناگهان با موتور سیکلت یا ماشین برخورد میکنند یا به محلی می روند که در معرض آتش سوزی قرار می گیرند.

در نقطه مقابل ممکن است از محلی عبور کنیم که حادثه ای در آنجا رخ داده و نیاز به کمک ما قبل از رسیدن عوامل اورژانس و امدادگر وجود دارد.

در نتیجه دانستن اطاعاتی در مورد کمک های اولیه در صحنه حادثه می تواند در نجات دادن جان فرد یا افرادی به ما کمک کنند.

کمک های اولیه شامل مراقبتهای ماهرانه بر طبق اصول و راهکارهای درمانی با وسایل موجد در محل حادثه می باشند.

 

اهداف کمک های اولیه:

1- نجات جان بیمار در محل

2- جلوگیری از بدتر شدن حال بیماران

3- بالا بردن احتمال بهبودی وی

4- پیشگیری از حوادث ثانویه

 

در ادامه به بحث در  مورد مسائل زیر می پردازیم و در جمع آوری مطالب این کتاب از کتب و سایت های معتبر به ویژه سایت امدادگر ایران کمک گرفته ایم:

·     احياي قلبي ريوي

·        زخم و خونريزيها   

·        سوختگي

·        مسموميت

·        گزش و گاز گرفتگي

·        شوك - غش - صرع

·        صدمات استخواني- عضلاني

·        سرما زدگي- گرما زدگي- يخ زدگي

 

احياي قلبي ريوي 

کنترل علائم حیاتی مصدوم از اولین اقدامات در بالین بیمار است. در ادامه به روش های کنترل در محل حادثه اشاره می شود.

اولین کاری که یک فرد امدادگر بایست به آن آشنایی داشته باشد ارزیابی وضعیت مصدوم است تا با توجه به وضعیت شخص آسیب دیده بتواند به آن کمک کرده و همینطور وضعیت او را به صورت تلفنی به اورژانس اطلاع دهد.

 

جهت بررسی وضع کلی بیمار و یا مصدوم و میزان سلامتی وی علائم حیاتی او ارزیابی می‌شود. این علائم عبارتند از:

1) میزان هوشیاری

2) تنفس

3) نبض

4) درجه حرارت

5)ضربان قلب

6) فشارخون

7)رنگ‌پوست

8) اندازه مردمک‌ها

که البته بسته به ضرورت ممکن است بعضی از این علائم ضروری تر از بقیه باشد:

 

1. میزان هوشیاری: ارزیابی هوشیاری بسیار مهم است و امدادگر با صدا کردن و یا تکان ملایم به مصدوم می‌تواند درجه هوشیاری او را تشخیص دهد و در گزارش دهی خود آن را به صورت عددی گزارش می دهیم:

1.کاملاً‌ هوشیار

2. حواس پرتی مختصر

3. خواب آلودگی

4. اغما یا بیهوشی کامل

2. تنفس: باید با گوش دادن یا قرار دادن دست بر روی قفسه سینه یا شکم تنفس فرد را ارزیابی کنیم.

3. نبض: تعداد و زمان ضربان نبض با انقباضات قلب برابر است. با لمس سرخرگ‌های سطحی در محلی که از روی استخوان و یا عضله رد می‌شوند نبض بررسی می‌شود. مهمترین نکاتی که نبض بررسی می‌شود: سرخرگ رادیال(مچ دست)، سرخرگ کاروتید (ناحیه گردن)، سرخرگ فمورال (کشاله ران). برای گرفتن نبض سه یا دو انگشت میانی خود را روی سرخرگ محل نبض قرار داده و کمی به سرخرگ فشار آورده و یک دقیقه تعداد نبض‌ها را بشمارید، توجه کنید که هیچگاه با انگشت شصت نبض نگیرید زیرا این انگشت خود دارای نبض می‌باشد.

4. درجه حرارت: برای کنترل آن از ترمومتر استفاده می‌شود می‌بایست ترمومتر را به مدت 3 دقیقه زیر بغل گذاشت و سپس آنرا به طور مستقیم جلوی چشم گرفته و عدد دقیق را یادداشت نمود.

5. ضربان قلب: با قرار دادن گوشی پزشکی یا گوش روی قفسه سینه و یا حتی کف دست بر روی ناحیه قلب، می‌توان ضربان قلب را شنید.

6. فشار خون: اندازه گیری فشار خون در پست های قبلی به طور کامل ذکر شد. اندازه گیری صحیح فشار خون اهمیت فوق العاده ای در سلامتی افراد دارد.

7.  رنگ پوست در نقاط مختلف بدن: رنگ آبی پوست بخصوص در ناحیه لب‌ها می‌تواند ناشی از سیانوز یا کمبود اکسیژن باشد؛ رنگ قرمز و برافروخته می‌توان نشان افزایش فشار خون باشد؛ رنگ پریدگی نشان از گردش خون ناکافی و زردی پوست می‌تواند نشانه یرقان باشد.

8. اندازه مردمک‌ها: در حالت طبیعی قطر مردمک‌های دو چشم مساوی است، در نور زیاد یا تاباندن چراغ قوه تنگ می‌شوند؛ در مسمومیت با مواد مخدر مردمک‌ها منقبض می‌شوند که به آن میوزیس می‌گویند و در حالت اغما و ایست قلبی، قطر مردمکها زیاد و گشاد می‌شود که به آن مدریازیس می‌گویند. گشاد بودن مردمک‌ها و عدم پاسخ آن به نور چراغ قوه نشان از وخامت حال مصدوم دارد.

 

در بیماران در صحنه حادثه بایستی یک اصل ویژه به ترتیب رعایت شوند که در ادمه توضیح داده می شوند:                 

باز كردن راه هوايي Air way

اولين قدم باز كردن راه هوايي فرد است. در فرد بيهوش تمامي ماهيچه ها شل شده اند. عضلات زبان و گردن هم از اين قاعده مستثني نيستند و احتمال دارد كه زبان به طرف حلق بر گردد و راه هوايي را مسدود كند.

كف دست را روي پيشاني مصدوم گذاشته و سر او را به طرف عقب برگردانيد. همزمان با اين كار دست ديگر را زير چانه او قرار داده و به سمت بالا فشار دهيدبه طوريكه دندانهاي فك بالا و پايين در مقابل هم قرار گيرند. در صورت انجام صحيح اين مراحل شما موفق به باز كردن را ه هوايي مصدوم خواهيد شد.

مراقب باشيد كه دهان فرد را بيش از حد باز نشود چون در اين صورت ممكن است زبان به عقب برگردد و راه هواي را مسدود كند.

 

دادن تنفس مصنوعي  Breathing

پس از بازكردن راه هوايي بايد از وضعيت تنفس مصدوم أگاه باشيد. ابتدا قفسه سينه فرد را برهنه كنيد.

اگر صورت مصدوم كبود و رنگ پريده باشد، نه جريان هوا از بيني و دهان فرد حس شود و نه صدايي كه نشانگر جريان هوا باشد به گوش برسد، قفسه سينه حركت نداشته باشد، تنفس وي قطع شده است و بايد تنفس مصنوعي را آغاز كنيد حتي اگر نتوانستيد تشخيص دهيد كه فرد مذكورتنفس دارد يا نه نفس مصنوعي را آغاز كنيد چون اگر فرد تنفس داشته باشد شما در هنگام تنفس مصنوعي متوجه مي شويد.

سررابه عقب متمايل كنيد به صورتيكه دهان كمي بازتر باشد (نحوه باز كردن راه هوايي در مبحث قبل آمده است.) با انگشتان دستي كه روي پيشاني مصدوم است سوراخهاي بيني فرد را ببنديد.

دهان خود را روي دهان مصدوم بگذاريد بطوريكه لبهاي شما كاملا اطراف دهان اورا بگيرد. با يك بازدم عميق هوارا وارد دهان فرد مصدوم كنيد. همزمان از گوشه چشم خود به قفسه سينه فرد نگاه كنيد و ببينيد آيا هنگامي كه درون مجاري هوايي او مي دميد قفسه سينه بالا مي رود يا نه ؟

وقتي قفسه سينه فرد بالا مي آيد تنفس را قطع كنيد ودهان خود را از دهان فرد دا كرده و بيني او را آزاد بگذاريد و خودتان براي تنفس بعدي نفس بگيريد.

هنگام تنفس موثر سينه وشكم مصدوم بالاو پايين مي آيد، احياگر حس مي كند كه بادكنكي را پر ميكند و پس از دميدن حجم معيني، مقابل ورود هواي اضافه تر مقاومت احساس ميكند. به تدريج رنگ پوست فرد از زردي و كبودي به صورتي تغيير مي يابد.

 

ماساژ قلبي Circulation

پس ازدادن يك يا دو تنفس مصنوعي در صورتيكه فرد تنفس خود را بازنيابد بايد نبض فرد را كنترل كرد (نبض جزو علایم حیاتی است).

 

طريقه كنترل كردن نبض:

پس از آنكه تنفس مصنوعي تمام شد كف دست را از روي پيشاني فرد بر نداريد و دو انگشت دست ديگر را در وسط گردن بالاي ناي و حنجره روي برآمدگي جلوي گردن (سيب آدم) بگذاريد.

انگشتان خود را به آرامي به سمت پايين و كنار آن قسمت بلغزانيد و سپس كمي فشار دهيد. به مدت 5-10 ثانيه اين كار را ادامه دهيد تامطمئن شويد كه نبض را حس ميكنيد يا نه؟

كنترل كردن نبض احتياج به مهارت و دقت خاصي دارد شما نيز ميتوانيد با تمرين كردن و شركت در كارگاههاي عملي احيا تنفسي اين مهارت را كسب نماييد.

اگر فرد نبض داشت به تنفس مصنوعي با اندزه دوازده بار در دقيقه ادامه دهيد. 

اگر فرد نبض نداشت بايد بي درنگ ماساژ قلبي را همراه با تنفس مصنوعي آغاز كنيد.زيرا فرد دچار ايست قلبي شده و احتمال دارد صدمات جبران ناپذيري به مغز وي برسد.

براي دادن يك ماساژ قلبي موثر علاوه بر اينكه بايد ماساژ را با تكنيك صحيح انجام داد لازم است كه وي را در وضعيت مناسبي بخوابانيد.

بيمار را به پشت خوابانده، مطمئن شويد كه وي روي يك سطح سخت قرار گرفته است. اما اگر فرد در رختخواب يا هر سطح نرم ديگري است وقت را تلف نكنيد و فقط كافيست كه اورا روي روي زمين بلغزانيد يا اينكه يك تخته با هر شي صاف و سخت را از بين پشت او و ملحفه قراردهيد.

كنار مصدوم زانو بزنيد. 

آخرين حددنده هاي او را با دو انگشت دستي كه بالاي فرد نزديكتر است بيابيد انگشتان خود را بسمت بالا بلغزانيد تا يك فرو رفتگي در محل اتصال دنده هاي دو طرف برسيد.

يك انگشت را در محل فرورفتگي بگذاريد و انگشت ديگر را كنار آن قرار دهيد سپس ته دست ديگر را در كنار آن دو انگشت قرار دهيد بعد ته دست دوم را روي دست اولي بگذاريد.

موقعيت بدن خود را طوري تنظيم كنيد كه بازوها خم نشوند و شانه ها در امتداد نقطه اتكا دستها باشند. به اندازه اي بر جناغ فرد فشار وارد كنيد كه 4-5 سانتي متر پايين برود.

پس از انجام 15 عدد ماساژ پشت سر هم (اين 15 ماساژ در مدت 11 ثانيه خواهد بود) دو عددتنفس مصنوعي به فرد بدهيد شما براي انجام اين دو تنفس 4 ثانيه فرصت داريد.اين سيكل بايد چهار بار در دقيقه تكرار شود براي اينكه بتوانيد نسبت 15:2 را در هر دوره رعايت كنيد بهتر است با هر ماساژ شماره آن را بلند بگوييد.

بعد از يك دقيقه وضعيت مصدوم را ازريابي كنيد.

اگر ضربان مداوم رگ گردن باز نگشته باشد دوباره احياي قلبي ريوي را با دو تنفس و 15 ماساژ قلبي از سر بگيريد. شما براي انجام اين دو تنفس و 15 ماساژ، 15 ثانيه فرصت داريد.

اين كار را براي مدت 3 دقيقه ديگر ادامه دهيد.

اگر دراين مدت تنفس منظم فرد بازگشت نيازي به تكرار احياي قلبي ريوي نيست بلكه بايد مرتب تنفس و نبض فرد را چك كنيد.

 اگر تنفس منظم فرد برنگشت تنفس مصنوعي را با سرعت 12 عدد در دقيقه شروع كنيد و همزمان نبض فرد را چك كنيد.

***************************

توجه داشته باشيد كه وقفه در انجام مراحل احياي قلبي ريوي بيشتر از 5 ثانيه نشود.

***************************

 

زخم و خونريزيها

اثرات خونريزي در بدن

اثرات كلي از دست رفتن خون عبارتند از:

1- از دست رفتن گلبول هاي قرمز به كاهش اكسيژن رساني به بافتها منجر مي شود.

2- كاهش در حجم خون سبب كاهش فشار خون ميشود.

3- سرعت پمپاژ قلب جهت جبران فشار خون كاهش يافته، افزايش مي يابد.

4- كاهش در قدرت ضربان قلب.

خونريزي هاي خفيف و آرام معمولا بي خطر بوده و علائم عمومي ايجاد نمي كنند.

عدم رسيدگي فوري در خونريزي هاي متوسط (كه تا حدود 1 ليتر خون از دست مي رود)، منجر به بروز حالت شوك مي شود.

در خونريزي هاي شديد، امكان بروز مرگ در عرض چند دقيقه نيز وجود دارد.

 

انواع خونريزي:

1) خونريزي سرخرگي: اين نوع خونريزي به دليل سرعت زياد جريان خون به صورت جهنده و با فشار زياد است. رنگ خون به دليل محتواي اكسيژن بالا قرمز روشن است.

اين نوع خونريزي به آساني مهار نميشود. درموارد قطع عضو به دليل ضربه ممكن است سرخرگ به طور كامل و شديد منقبض شده و خونريزي قطع گردد.

 

2) خونريزي سياهگي: سياهرگها شامل خون تيره بوده و جريان خون در آن آرام است و در نتيجه اين نوع خونريزي بدون جهت و فشار بوده و آسانتر از خونريزي سرخرگي مهار ميشود. يك خطر جدي خونريزي سياهرگي، ورود هوا (مكش هوا) به درون خون و بروز مرگ ناگهاني است. اين موضوع خصوصا در مورد خونريزي از سياهرگهاي بزرگ گردني صادق است. گر چه خون از درون سياهرگهاي آسيب ديده بدون جهش خارج مي شود و ميتوان با فشار ملايم آنرا مهار كرد، ولي در موارد آسيب به سياهرگهاي بزرگ امكان وقوع خونريزي شديد و غير قابل مهار وجود دارد.

 

3) خونريزي مويرگي: خون موجود در مويرگ ها مخلوطي از خون سرخرگي و سياهرگي است. خون معمولا از زخم نشت مي كند و مقدار خون از دست رفته نيز كم است. معمولا فشار روي زخم براي مهار خونريزي كفايت مي كند و در بسياري مواقع حتي بدون درمان، روي زخم خودبه خود لخته مي بندد و خونريزي مهار ميشود. در اين نوع خونريزي خطر عفوني شدن زخم بيشتر از خطر از دست رفتن خون مطرح است.

 

 

باتوجه به كانون خونريزي، خونريزيها به دو دسته تقسيم مي شوند:

1) خونريزي داخلي: در خونريزي داخلي،خون از درون عروق خارج شده، ولي داخل بدن باقي ميماند.يعني خون به درون حفرات بدن مثل شكم، قفسه سينه، جمجمه و … مي ريزد. اين نوع خونريزي را

 با چشم نمي توان ديد و تشخيص آن مشكل است.

 

2) خونريزي خارجي: در خونريزي خارجي، خون از بدن خارج شده و بيرون مي ريزد و غالبا نتيجه ي بريدگي، جراحت جنگي و شكستگيهاي باز استخوان ها ايجاد مي شود.

 

علل خونريزي ها:

از علل خونريزي خارجي مي توان آسيبهاي ناشي از تصادفات، ضربه ها، بريدگي با آلات برنده و صدمات جنگي در اثر گلوله و تركش و… را نام برد.

از علل خونريزي داخلي مي توان آسيب و ضربه در اثر تصادفات، ضربه ها، وارد شدن گلوله به درون احشاء، برخي بيماريهاي خاص مثل خونريزي گوارشي و اختلالات انعقادي اكتسابي و ارثي را نام برد.

 

اهداف كلي در خونريزي ها 

1ـ شناسايي وضعيت مصدوم و شدت از دست رفتن خون

2ـ مهار خونريزي

3ـ تميز نگه داشتن زخم و پوشاندن آن با گاز استريل جهت به حداقل رساندن خونريزي و ممانعت از بروز عفونت

4ـ انتقال مناسب مصدوم به بيمارستان

 

كمكهاي اوليه در خونريزي ها

- در ارائه كمكهاي اوليه سرعت عمل به خرج دهيد اما خونسردي خود را حفظ كنيد.                             

- تاخيرممكن است به قيمت از دست رفتن جان مصدوم تمام شود

-  علايم حياتي را كنترل كنيد

- مصدوم را به پشت بخوابانيد و پاها را در وضعيت زانوخميده بالا ببريد.

- خونريزي را كنترل كنيد

- مصدوم را گرم نگه داريد

- مصدوم را در وضعيت استراحت قرار داده و اندام زخمي را بي حركت كنيد

- لباس مصدوم را شل كنيد

- در صورت بروز شوك، پاهاي مصدوم را بالا نگه داريد اما در صورت خونريزي سر و گردن نبايد سر را نسبت به بقيه بدن پايين تر نگه داشت، چون سبب خونريزي بيشتر مي شود.

- در صورتي كه خون لخته شده باشد، از كندن و تميز كردن آن خودداري كنيد؛ زيرااين كار سبب خونريزي مجدد ميشود.

- هرگز اشيائي مانند چاقو، تكه هاي شيشه و… را از زخم خارج نكنيد زيرا امكان تشديد آسيب و خونريزي بيشتر وجود دارد. در اين شرايط، از يك دستمال و يا باند حلقه شده به نام تــامپون استفاده كنيد. توجه داشته باشيد كه  تامپون بايد

 كاملا اطراف جسم را بپوشاند طوري كه وقتي خواستيد روي آن باندپيچي كنيد،  به جسم فشار وارد نشود.   

- مصدوم را به مركز درماني انتقال دهيد.

 

روشهاي مهار خونريزي

براي اين كار ميتوانيد از چند روش زير استفاده كنيد:

 1ـ بالا نگه داشتن عضو آسيب ديده

 2ـ  فشار مستقيم بر روي محل خونريزي

 3ـ فشار بر روي نقاط فشار (منظور از نقاط فشار، نقاطي هستند كه شريان يا همان سرخرگ اصلي، از آن عبور كرده است.)

 4ـ اگر خونريزي جزئي باشد، خونريزي ممكن است با ريختن آب سرد بر  روي آن بند بيايد.

5 ـ استفاده از تورنيكت يا شريان بند در خونريزي هاي شديد تورنيكت باند عريزي است كه استفاده از آن به طور صحيح سرخرگ را بسته و مانع خونريزي ميشود. از اين وسيله تنها در موارد بسيار ضروري (نظير قطع سرخرگ بزرگ، قطع عضو و يا عدم مهار خونريزي با روشهاي ديگر) استفاده مي شود.     

 

كمكهاي اوليه در خونريزي خارجي

  جهت كنترل خونريزي خارجي بايد چهار مورد اساسي زير به ترتيب و به سرعت انجام پذيرد:

1-  فشار مستقيم

2-  بالا نگه داشتن عضو

3-  فشار بر نقاط فشار

4-  استفاده از تورنيكت يا كيسه هوايي

 

1- فشار مستقيم:

موثرترين روش در كنترل خونريزي از طريق فشار مستقيم ميباشد كه به يكي از دو روش زير انجام ميگيرد:

الف- گاز استريل (يا تكه پارچه تميز) را روي محل خونريزي گذاشته وبا دست روي آن فشار وارد شود تا خونريزي قطع گردد.

ب- قطعه اي گاز استريل را روي محل خونريزي گذاشته وبه وسيله بانداژ محكم آنرا ببنديد تا خونريزي كنترل گردد.

 

2- بالا نگه داشتن عضو دچار خونريزي:

اين روش در كنترل خونريزي قسمت هايي از بدن كه امكان قراردادن آنها در سطحي بالا تر از سطح بدن وجود دارد مورد استفاده قرارميگيرد كه به علت نيروي جاذبه،فشار خونريزي كمتر ميشود.

توجه: در صورت وجود شكستگي درعضو مربوطه استفاده ازاين روش محدوديت دارد.

 

3- فشار بر نقاط فشار:

اگر توسط فشار مستقيم و بلند كردن عضو،خونريزي قابل كنترل نبود از فشار دادن بر نقاط فشار استفاده ميشود.

نقاط فشار نقاطي است كه شريان هاي اصلي بدن از نزديك سطح بدن و روي استخوانها عبور ميكند و تعدادي از آنها عبارتند از:

 1) در خونريزي هاي دست    2) در خونريزي هاي پا

توجه: چنانچه در اين محل ها شكستگي استخواني باشد در استفاده از اين روش محدوديت وجود دارد.

 

4- استفاده از تورنيكت يا كيسه هوائي:

اين روش فقط زماني انجام ميشود كه كوشش هاي قبلي جهت كنترل خونريزي موثر واقع نشود ويا در مواقعي كه اندامي قطع گرديده و نگراني درمورد ازبين رفتن بافتهاي پائين تر از محل بستن تورنيكت نباشد.

 

روش بستن تورنيكت:

1- ابتدا گاز يا دستمالي بر روي بازو قرار دهيد كه علاوه بر نقش حفاظتي باعث افزايش فشار در آن نقطه گردد.

2- به وسيله باند نواري دستمال فوق را ثابت كنيد. وسپس اهرمي مثل يك تكه چوب يا لوله يا حتي خودكار را روي آن قرار دهيد وباند را بعد از قراردادن آن گره ديگري بزنيد.

3- اهرم را به حول مركز گره تا اندازهاي بچرخانيد كه خونريزي قطع شود در اينحال اهرم را بوسيله گره ثابت كنيد.

 زمان بستن، تورنيكت را در محلي كه قابل رويت باشد بنويسيد. به هیچ وجه تورنیکت را به منظور خونرسانی به اعضا باز نکنید. چرا که این کار کمکی نمی کند و تنها احتمال خطر را برای فرد بیشتر می کند.

 

◄ نكته: 

1- اندامي كه با تورنيكت بسته شده حتماً بايد در معرض ديد باشد.

2- حتي در زخمهاي ران و بازو تورنيكت حداقل بايد 2 اينچ يا5 سانتي متر بالاتر از آن بسته شود.

عده اي از پزشكان استفاده از كيسه هوائي دستگاه فشار خون با فشار حدود 150 ميلي متر جيوه را پيشنهاد مي كنندكه عملاً اگر امكان پذير باشد راه ايمني تري ميباشد. در دهه هاي اخير استفاده از وسيله اي به نام آتل بادي پيشنهاد شده كه كيسه هاي پلاستيكي با حفره ميان خالي هستند ومانند جوراب پوشيده و سپس باد مي كنند. اين وسيله علاوه بر اينكه ميتواند به عنوان يك آتل مصرف شود درموارد خونريزيها نيز به عنوان كمك دهنده در جلوگيري از خونريزي يا در موارد شوك حاصل از خونريزي به عنوان كمك در كاهش جريان خون اندامها مورد استفاده قرار مي گيرد.

دربستن تورنيكت بايد بسيار دقت كرد. چه بسا افرادي كه به دليل سهل انگاري امدادگران عضو خود را از دست داده اند. به همين دليل استفاده از تورنيكت و آتل بادي در بسياري از نقاط جهان معلق مانده است و تنها در موارد خاص مورد استفاده قرار مي گيرد. در بستن تورنيكت در قسمتي از اندام مثلاً دست بايد توجه كرد براي جلوگيري از آسيب و قطع عضو سالم به اندازه اي تورنيكت را محكم كنيم كه نبض احساس شود تا از تخريب عضو جلوگيري شود و حدالمقدور سعي شود از تورنيكت استفاده نشود.

 

كنترل بوسيله سرما

در موارد شكستگي، سوختگي وخونريزيهاي خفيف ميتوان با استفاده از كيسه هاي حاوي يخ در محل ضايعه، علاوه بر كاهش درد و تورم  باعث كاهش خونريزي نيز شد. توجه داشته باشيد كه استفاده از سرما به تنهائي نميتواند در كنترل خونريزي موثر باشد وبايد همراه با ديگراقدامات انجام گيرد.

توجه: براي جلوگيري ازسرمازدگي مورد نظر، كمپرس سرما را نبايد بيش از 20 دقيقه ادامه داد.

با توجه به مطالب فوق در مصدوم دچار خونريزي اقدامات زير را بترتيب به عمل أوريد:

1- محل خونريزي را مشخص كنيد.

2-  نوع خونريزي را مشخص نمائيد.

3- خونريزي را كنترل كنيد (بايد از حداقل امكانات حداكثر استفاده بعمل آيد).

4- اگر جهت كنترل تورنيكت بسته ايد زمان آن را درجائي كه كاملاً در معرض ديد باشد مثلاً سينه يا پيشاني بيمار بنويسيد.

5- بيمار را جهت پيگيري صدمات وارد شده كنترل كنيد.

  فراموش نكنيد كه تمامي اين عمليات را در موقعي ميتوان انجام داد كه ابتدا وضع تنفس وقلب بيمار كنترل شده باشد.

 

ت- خونريزي داخلي:

تعريف: چنانچه خون پس از خروج از رگ در داخل حفره اي از بدن ريخته ومحل خونريزي مشاهده نشود، خونريزي داخلي گويند. مانند خونريزي در داخل جمجمه، ويا در مجاري گوارشي.

 

كمكهاي اوليه در خونريزيهاي داخلي:

در مورد خونريزيهاي داخلي مهمترين كار رساندن بيمار به مركز درماني است وبهترين اقداماتي كه ميتوان انجام داد به ترتيب زير است:

1- كنترل علائم حياتي

2- كنترل راههاي هوائي

3-  قرار دادن بيمار در بهترين وضعيت

  مثلاً اگر بيمار دچار تهوع واستفراغ هاي مكرر است اورا به پهلو خوابانده واگر خونريزي داخلي اندامها (دست وپا) است، اندام را بالا نگه داريد.

4-  بيمار اگر دچار شوك است كمكهاي اوليه در مورد او انجام شود.

5- در صورت امكان به بيمار اكسيژن داده وبه او هيچ چيز نخورانيد.

6- در اولين فرصت ممكن بيمار را به مركز درماني انتقال دهيد.

نظرات شما عزیزان: